Rodzaje tynków elewacyjnych

Tynk to warstwa, która odpowiada za wygląd elewacji budynku, a także chroni mury oraz termoizolację przed wpływem warunków zewnętrznych. Tynk nie dopuszcza do wnikania wody w strukturę muru, osłania ścianę przed wiatrem, a w wielu przypadkach także przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na rynku jest wiele rodzajów tynków elewacyjnych o różnych właściwościach, które mogą być stosowane na rozmaitych podłożach. Sprawdźmy, jakie tynki elewacyjne są najczęściej używane i jaka jest ich charakterystyka.

Charakterystyka tynków zewnętrznych

Tynki zewnętrzne mogą być dzielone według różnych kryteriów, np. metody nakładania – mamy wówczas do czynienia z tynkami nakładanymi ręcznie i natryskowo – czy formy, w jakiej są produkowane – gotowe do użytku, półgotowe, wymagające rozrobienia czy wreszcie tynki do przygotowania na budowie. Najprościej jest jednak wyróżniać tynki przeznaczone do różnych rodzajów ścian oraz dzielić je na podstawie użytych do ich produkcji spoiw. Dziś najczęściej mamy do czynienia z tynkami grubo i cienkowarstwowymi.

Tynki grubowarstwowe są układane najczęściej na ścianach jedno i trójwarstwowych. Są one wykonywane w 3 warstwach dla osiągnięcia właściwych parametrów użytkowych. Pierwsza z nich to tzw. obrzutka, która ma za zadanie związać się z murem i stanowić bazę dla kolejnej warstwy, która wyrównuje nieregularną powierzchnię obrzutki. Ostatnia warstwa ma za zadanie ostateczne wygładzenie elewacji.

Tynki cienkowarstwowe są używane na ścianach dwuwarstwowych. Nanosi się je na warstwę ocieplenia – zwykle wełny lub styropianu – pokrytą specjalną siatką zbrojeniową. Ich grubość jest mniejsza niż w przypadku tradycyjnych tynków grubowarstwowych ze względu na mniejsze dopuszczalne obciążenie warstwy termoizolacyjnej.

Ze względu na rodzaj użytego spoiwa wyróżniamy tynki mineralne, akrylowe, silikonowe, silikatowe. W grupie tynków mineralnych mamy tynki cementowe, cementowo-wapienne i rzadko dziś stosowane tynki wapienne. Tego rodzaju tynki sprawdzają się zwłaszcza w starszych budynkach.

Tynk cementowy jest wymagający przy nakładaniu, ze względu na szybkie wysychanie i co za tym idzie możliwość pękania. Charakteryzuje się jednak wysoką odpornością na czynniki zewnętrzne – wodę czy uszkodzenia mechaniczne.

Tynki cementowo-wapienne mają bardzo dobrą paroprzepuszczalność, choć nie są zbyt odporne na działanie wody. Łatwiej się je układa niż tynki cementowe, jednak nie da się uzyskać idealnie gładkiej powierzchni, w tym celu trzeba stosować specjalną warstwę wygładzającą.

Tynki akrylowe najlepiej sprawdzają się na ścianach ocieplanych styropianem. Są mało nasiąkliwe i odporne na czynniki mechaniczne. Występują w bardzo wielu kolorach, przez co łatwo je dobrać do upodobań inwestora. Tynki akrylowe powinny mieć w składzie dodatek zabezpieczający przed mchami, porostami i grzybami.

Tynki silikatowe sprawdzają się zarówno na podłożu z wełny lub styropianu, jak i cegle czy betonie. Są paroprzepuszczalne, choć jednocześnie mniej wytrzymałe na wodę. Tynki tego rodzaju są odporne na porastanie roślinami, sprawdzą się więc także w miejscach wilgotnych i zacienionych.

Tynki silikonowe są odporne na porastanie roślinami, wytrzymałe na wodę oraz paroprzepuszczalne, można je więc stosować na wszystkich podłożach. Ich zaletą jest duża elastyczność i wytrzymałość na zabrudzenia.